ur. 1932, jest literaturoznawcą i wykładowcą akademickim (który zasłużył się głównie na polach semiologii oraz redefinicji popkultury), a jednocześnie jednym z najbardziej popularnych autorów włoskich, nie kryjącym się zresztą ze swoimi poglądami politycznymi i aktywnym w życiu publicznym (nazwał Berlusconiego schizofrenikiem niezdolnym do rządzenia krajem). Znak rozpoznawczy Eco stanowi strategia szkatułkowa czy podwójne kodowanie: jego książki da się czytać na wielu różnych poziomach jednocześnie. I tak, Imię róży jest w równym stopniu powieścią detektywistyczną, co traktatem z historii filozofii, w zależności od kąta, pod jakim czytelnik patrzy na dzieło. Jego najnowsza powieść pokazuje mechanizmy powstawania i działania teorii spiskowych. Jak zwykle u tego autora pod powierzchnią erudycyjnej powieści historycznej tkwi drugie, niepokojąco aktualne dno.