Dziwnych miejsc, w których zdarzyło mi się czytać już trochę było, jednak na miano najdziwniejszego z nich z całą pewnością zasługuje dawna sala operacyjna, zupełnie pusta, z jednym tylko krzesłem oraz lampą operacyjną... Klimat więc nietrudno sobie wyobrazić.
Zaczęło się to tak, że od czasu do czasu jestem zmuszona nocować w jednym ze szpitali (na szczęście nie jako pacjent), czasem muszę poczekać aż skończy się zabieg. Wspomniany wyżej szpital ostatnio doczekał się nowego skrzydła, toteż cały oddział, który znajdował się w tym miejscu wyprowadził się do nowej części, a dawne sale operacyjne, sale zabiegowe, czy łazienki zakończyły swój żywot i obecnie straszą pustkami... Jako że jedna z takich sal znajduje się w dogodnym miejscu oczekiwań, tam właśnie zdarzyło mi się czytać książkę :-)

Najdziwniejszym miejscem miejscem w którym czytałem jest chyba rower :) W wakacje była piękna pogoda i postanowiłem pojechać do babci w odwiedziny. Babcia mieszka 30 km ode mnie więc w sam raz na przejażdżkę rowerem. Akurat tak się złożyło, że padła mi bateria w telefonie i nie mogłem słuchać muzyki. A że w dzieciństwie byłem "mistrzem jazdy bez trzymanki", i że trasa była praktycznie bez samochodów stwierdziłem, że dokończę książkę, którą zacząłem czytać dzień wcześniej (FNiN :D).Wyjąłem więc książkę i zacząłem czytać XD Przejechałem tak z książką w ręku ponad 20 km. Raz mało nie wjechałem do rowu :P
adres e-mail: maciejakszymon@op.pl

Dwa lata temu pojechałam na wakacje do cioci na wieś.
Jak to na wsi, było dużo ludzi w domu, w szczególności dzieci, na polu cały czas był huk maszyn rolniczych.
Na końcu pola znalazłam dość płytką studnie, zamurowaną w połowie głębokości, by nie było w niej wody... No i tak.
Czytałam w studni.

Nie było to w górach, nie w jurtach...
Nie w korku, ani we dworku...
Nie było to w Rzymie, na Krymie czy Śremie...

Lecz pod brezentowym dachem,
W dziadków przydomowym ogródku.

Gdy ciotka wypowiedziała sakramentalne: TAK.

Ja dziesięciolatek, kilka dziesięciolatek temu,
Gdy parkiet w rytm szlagierów weselnych pląsał.
Gdy Sipińska szukała kogoś na stałe,
A Rodowicz, byle jaki pociąg odjeżdżał...
Zabierając mnie na Zielone Wzgórza,
Nie afrykańskie, nie nad Soliną,
lecz kanadyjskie.
Zabierając mnie na przygodę
- niezapomnianą (jak czas pokazał),
Z Anią z Zielonego Wzgórza.

Wszystko przez Kingę!

Z przemyconą nieoficjalnie książką,
pod marynarką rozmiaru - mała S-ka,
Z butelką pepsi w ręce - nieodłączną, ponoć...,
W koncie pod ścianą, w lichym świetle,
"Bawiłem się" cały wieczór.

Wszystko przez Kingę!

Choć piasek z klepsydry, zakrył Kingi twarz,
A serce nie raz dla innej mocniej zabiło,
to dla Niej - pierwszej, o ile pamięć nie kłamie,
Z książką "tańczyłem" zajadle, by
Jej zachwyt Anią, swym zachwytem - zachwycić...

Na kliszy nie został utrwalony ten fakt,
Lecz familii pamięć zbiorowa, co rusz,
Wśród rodzinnych serników, sałatek i tortów,
Przywraca mój "weselny" evergreen:
Książka i pepsi.
Zawstydzając przy biesiadnym stole,
mnie - w marynarce rozmiaru XL.

Wszystko przez Kingę!

W Hondzie Civic w rowie na autostradzie czekając na lawetę.

Jeszcze adres e-mail: cyfranek@yahoo.com

Czytanie w kraju takim jak Indie nie jest może czymś niezwykłym. Owszem - plaże Goa, świątynie Khajuraho, ogrody herbaciane Darjeelingu stwarzają atmosferę, którą trudno określić jako „zwykła”. Ale mnie zdarzyło się czytać w miejscu niezwykłym zarówno na Indie, jak i na samo czytanie. Miało to miejsce w Madrasie, gdzie nie wybrałem się ani na zwiedzanie świątyń, ani plaż, ani postkolonialnych zabytków, ani nawet znanego portu. Postanowiłem zwiedzić fabrykę, gdzie od kilkudziesięciu lat produkuje się motocykle Royal Enfield - będące ikoną indyjskiej motoryzacji. Jakież było moje zdziwienie, gdy okazało się, że na tak „egzotyczną” wycieczkę przybyło tylu chętnych (głównie z zagranicy), że grupa musi odbyć zwiedzanie w dwóch turach! Tak więc musiałem siedzieć niemal dwie godziny w indyjskiej fabryce motocykli, czekając wraz z innymi turystami na swoją kolej. Nie pozostało nic innego jak zagłębić się w lekturze...

Na zdjęciu (http://2.bp.blogspot.com/-UEl2qTJxHAc/UvpCqO08KuI/AAAAAAAAABY/tVjlqmQbAEQ/s1600/DSC_3506.jpg): hinduistyczna kapliczka w jednej z hal produkcyjnych.

hmmm... na przykłas na premierze "kosogłosa" przekartkowywałam książkę w poszukiwaniu identycznych dialogów <3 i były naprawdę podobne.

slocinska.anna@gmail.com

Najdziwniejszym miejscem w jakim zdarzyło mi się czytać było prosektorium. Przychodząc na zajęcia z anatomii i czekając na prowadzącego czasami siadałam gdzieś z boku i próbowałam kontynuować aktualnie czytaną książkę. Może miejsce i sceneria nie zachęcały, ale po paru tygodniach można było przywyknąć.