Kwartalnik eSPe nr 102. W dobrych zawodach występuję - ebook

Moje podstawowe skojarzenie łączące sport z wiarą, to rywalizacja i związana z nią gra do końca, do ostatniego gwizdka. Na boisku, bieżni, torze to dość jasne. W Kościele natomiast nie idzie o rywalizację między wiernymi – coś w stylu: „kto pierwszy do nieba”. Tu
rywalizacja toczy się wewnątrz człowieka (chociaż ten aspekt nie jest też obcy sportowcom, którzy zmagają się ze swoimi słabościami). Każdego dnia wychodzimy na stadion, którym jest świat. A – jak mawiał legendarny trener Kazimierz Górski – „piłka jest okrągła, a bramki są dwie, albo my wygramy, albo oni”. Ci „oni” to nasze codzienne problemy, słabości, upadki – grzechy większe i mniejsze.

To z nimi toczymy walkę, o której wcześniej wspominałem. W tej chwili każdy może spojrzeć na tablicę wyników i odczytać swój rezultat. Może być z niego dumny, albo może wycierać łzy porażki. Trzeba jednak pamiętać – zgodnie z sugestią tego samego trenera – że „dopóki piłka w grze, wszystko jest możliwe”. Gra się do końca. Doskonale wiedzą o tym koszykarze, w których języku funkcjonuje zwrot „buzzer beater”. Chodzi o rzut oddany w ostatniej sekundzie spotkania, zazwyczaj wpada do kosza już po syrenie. Jeden z najbardziej dramatycznych finałów olimpijskiego turnieju koszykówki obserwowali kibice w 1972 r. (my możemy to teraz zrobić na YouTube). ZSRR vs. USA. W ostatniej minucie spotkania Amerykanie uzyskują prowadzenie po rzucie za 3 punkty. Jest 49 do 50. Już świętowali zwycięstwo, kiedy okazało się, że sędziowie zadecydowali, że mecz będzie trwał jeszcze trzy sekundy. Aleksander Biełow zdołał trafić do kosza rywali i to Sowieci wygrali 51 do 50.

Zawodnicy ZSRR nie stracili nadziei w zwycięstwo – właściwie wbrew nadziei liczyli na wygraną. To przykład godny naśladowania dla każdego chrześcijanina; niezależnie od naszego aktualnego wyniku. Pamiętajmy też o pewnym ewangelicznym „rzucie na taśmę” (przypominam, że chodzi o przekroczenie mety przez sprinterów i biegaczy w czasach, kiedy nie było jeszcze fotokomórek).
Wydawałoby się, że łotr wiszący na krzyżu obok Chrystusa jest przegrany.
Wiemy doskonale jak wygrał. 

[z Edytorialu]