ur. 1960. Jak sam powiada, był prostym chłopakiem z Pragi. Wyrzucany ze szkół idzie do wojska, potem skazany za dezercję siedzi pół roku w więzieniu. Koniec końców przeprowadza się w Beskid Niski (co wywołuje niekiedy krytyczne reakcje), pisze i zakłada własne wydawnictwo. Nikt prawdopodobnie ma nie ma więc takiej wrażliwości na ślady utraconej wsi PGR-owskiej, nikt tak dobrze nie rozumie jej tropów, jak ten były Warszawiak. Drugim obok wiejskiej przeszłości oraz melancholijnego przeżycia utraty ważnym tematem Stasiuka jest męskość: męskie relacje oraz samotne męsknie Ja, które nie potrafi wejść w przestrzeń wspólnoty. Sporo miejsca zajmuje w dziele Stasiuka problem podróży i geografii kulturowej. Pisarz próbuje wytworzyc mit Europy Wschodniej, niebędącej jedynie niedorastającą oryginałowi, gorszą, zapóźnioną kopią, lecz odrębną, idiomatyczną wartością, która rządzi się innymi prawami. Laureat wielu nagród, w tym Nike za Jadąc do Babadag.