Kafka, to nazwisko zna zapewne każdy, a niejeden delektował się wyjątkową twórczością tego autora, która porusza do głębi wieloznacznością, reminiscencją poczucia alienacji, a także niepokojącą wizją świata, w którym jednostka jest niczym marionetka kierowana przez niezrozumiałe mechanizmy (sytuacja kafkowska). Jego twórczość literacka wywarła olbrzymi wpływ na rozwój współczesnej prozy za sprawą nowoczesnego modelu literackiego odchodzącego od realizmu oraz specyficznemu ujęciu postaci borykających się ze swoimi słabościami. Jednakże mimo tego nie każdy zdaje sobie sprawę z tego, że ten ponadczasowy prozaik zmarł przedwcześnie w wieku 41 lat za sprawą przewlekłej gruźlicy, a przed śmiercią udało mu się zaznać pełnego szczęścia- dobroczynnej i kojącej miłości.

W 1923 roku Franz Kafka strudzony swoją chorobą udał się do nadmorskiego kąpieliska Graal-Muritz, by poprawić stan zdrowia. Tam dane mu było poznać o piętnaście lat młodszą Dorę Diamant, która miała już do końca jego dni być jego największym szczęściem i ratunkiem od przerażającej go rzeczywistości. Mimo że Kafka podupadał na zdrowiu coraz intensywniej, ona trwała przy nim pełna czułości, spokoju i wiary w ich miłość. To właśnie dzięki niej najtrudniejszy okres w życiu Kafki stał się również tym najszczęśliwszym, gdyż wypełnionym bezinteresowną miłością. Właśnie na podstawie tej prawdziwej historii Michael Kumpfmuller oparł swoją powieść o miłości wyjątkowo dojrzałej, precyzyjnie wplatając w nią swoją wiedzę o dziennikach Kafki, jego notatkach oraz ostatnich dziełach.