Wspaniała opowieść o genialnej pisarce i genialnych dziełach. W pierwszym rozdziale Eryk Ostrowski przedstawia czytelnikowi Charlotte Brontë poprzez relacje osób, które poznały ją osobiście. Omawia jej wygląd, jakby chciał, żebyśmy sami mogli sobie wyobrazić swoje spotkanie z wielką pisarką. Później stawia przed nami liczne pytania. Dlaczego pisała pod pseudonimem? Czemu nie chciała, żeby wiedziano, że jest kobietą? I to najważniejsze: Dlaczego stworzyła legendę trzech utalentowanych sióstr-pisarek z plebani w Haworth?

Przypisy, liczne cytaty z dzieł literackich i naukowych, listów i odnalezionych notatek. Przez chwilę obawiałam się, że ta książka będzie zbyt szczegółowa, że przytłoczy nadmiarem wiadomości. Niepotrzebnie. „Charlotte Brontë i jej siostry śpiące” napisana jest stylem bardzo poetyckim, osobistym, zaskakującym. Np. taki fragment:

„Miłość potrafi jednak bardzo wiele. Jednym z jej talentów jest umiejętność trzymania człowieka w zawieszeniu i całkowitym oderwaniu od świata. Wydaje się, że jedyną rzeczą, która łączyła wówczas Charlotte Brontë z ziemią, było pióro i arkusze papieru, na które przelewała swój ból. Uzyskał on postać doskonałą, więc jest pamiętany do dziś. Sięgamy po powieści i wiersze Brontë, zanurzamy się w ten jedyny w swoim rodzaju, tak autentyczny i zarazem nadnaturalny świat – nie wiedząc lub zapominając, że stoi za nim klęska czyjegoś życia.”

Interpretacja dzieł i życia Charlotte Brontë wydaje się być u Eryka Ostrowskiego intuicyjna (choć oparta jest na faktach).